حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا شاهسونی، عضو شورای توسعه فرهنگ قرآنی کشور در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از فارس، با بیان اینکه به طور کلی هر کار و خدمت به قرآن بسیار خوب و عالی است، حتی اگر یک جلسه روخوانی و یا محفل انس با قرآن باشد، گفت: هرچه که در این راستا انجام شود بسیار عالی است چنانچه اگر یک کودک در یک مجلس بسم‌الله الرحمن الرحیم را فرا بگیرد، ثواب و فضیلت زیادی برای آن بیان کرده‌اند.
ما خواص جامعه را قرآنی نکردیم
وی افزود: اما متأسفانه آنچه که در فعالیت‌های قرآنی بسیار کم مورد توجه قرار گرفته، این است که ما در این نوع فعالیت‌ها به دنبال خواص نرفتیم یعنی ما خواص را قرآنی نکردیم و چون خواص قرآنی نشدند، تغییر بدنه جامعه بسیار سخت است در حالی که اگر ظرفیت و توان محدودی که در کارهای قرآنی داریم را بر روی بحث خواص می گذاشتیم و آنان را قرآنی می کردیم، خودشان جامعه را قرآنی می‌کردند.
در آموزش و پرورش باید ابتدا مدیران و معلمان را قرآنی کنیم نه دانش‌آموزان را
شاهسونی در این زمینه به ذکر مثالی از آموزش و پرورش پرداخت و گفت: در آموزش و پرورش هر زمان مباحث قرآنی مطرح است، همه ذهن‌ها به سمت دانش‌آموزان می‌رود یعنی ما چه کنیم که دانش‌آموزان ما نیم جزء یا یک جزء قرآن را حفظ کنند و چقدر جایزه برای این کار بگذاریم و چه میزان کلاس آموزشی برگزار کنیم اما به نظر من ما این ۳۰، ۴۰ سال گذشته را اشتباه رفتیم زیرا باید قبل از اینکه برای دانش‌آموزان برنامه‌ریزی می‌کردیم، برای معلمان آن‌ها برنامه‌ریزی انجام می‌دادیم و همچنین قبل از اینکه برای معلمان آن‌ها برنامه‌ریزی می‌کردیم، باید برای مدیران آن‌ها برنامه‌ریزی انجام می‌دادیم.
کاستن هزینه‌ها در قرآنی شدن خواص جامعه
عضو بنیاد بین‌المللی حفظ قرآن کریم اعتقاد دارد که اکنون آموزش و پرورش نباید به سراغ دانش‌آموزان برود بلکه باید ابتدا به سراغ مدیران و بعد معلمان برود و بررسی کند که چه باید کرد تا مدیران و معلمان قرآن قرآنی شوند؛ البته منظور از قرآنی شدن، حافظ و قاری شدن و آشنایی با مفاهیم قرآن است و اگر آموزش و پرورش بتواند معلمان و مدیران خود را به سمت قرآن سوق دهد، قطعاً دانش‌آموزان ما هم قرآنی خواهند شد و اصلاً نیاز نیست که تبلیغ و تلاش زیادی برای این کار کنیم و از بسیاری از هزینه‌های ما هم کاسته می‌شود.
معلم زبان انگلیسی که ۸۰ دانش‌آموز خود را قرآنی کرد
وی برای مصداق سخن خود به ارائه مثالی در این باره پرداخت و گفت: به عنوان مثال، ما در طرح ملی رحله در سال نخست موفق شدیم یک معلم انگلیسی را جذب کنیم و ایشان در سال اول ۴ جزء قرآن را حفظ کرد و در سال دوم نیز ۴ جزء دیگر قرآن را؛ اما امسال بعد از دو سال که کارهای قرآنی انجام داده است، ۸۰ دانش‌آموز خود را هم برای شرکت در طرح ملی رحله ۳ همراه کرده است.
شاهسونی ادامه داد: ما چقدر باید هزینه می‌کردیم تا این تعداد قرآن‌آموز را جذب می‌کردیم و چقدر باید در این زمینه تبلیغ انجام می‌دادیم تا این‌ها را متقاعد به شرکت در طرح ملی رحله کنند اما یک معلم را تغییر دادیم و این معلم هم دانش‌آموزان خود را تغییر داد.
قبول کنیم که راه را اشتباه رفتیم
عضو هیئت مدیره اتحادیه تشکل‌های قرآن و عترت کشور بر این نکته تأکید کرد که ما باید قبول کنیم که راه را اشتباه رفتیم و هرچه زودتر باید این اشتباه را جبران کرده و اصلاح کنیم تا موفقیت ما سریع‌تر شود.
انتقاد از اینکه همیشه قرآن را برای اقشار سطح پایین جامعه معرفی کردیم
وی همچنین یادآور شد که امروزه انتقادات بسیاری بر روی آموزش و پرورش است که چرا دانش‌آموزان ما بعد از ۱۲ سال تحصیل، حتی روخوانی قرآن را هم بلد نیستند بخوانند؛ مشکل این است که نعوذبالله ما همیشه قرآن را برای اقشار سطح پایین جامعه معرفی کردیم یعنی می‌گوییم دانش‌آموزان، بانوان خانه‌دار و افرادی که هیچ کاری ندارند، بیایند قرآن یاد بگیرند و این کار درست نیست.
چرا استاد دانشگاه ما افتخار نکند که حافظ قرآن است
مدیر مؤسسه بیت‌الاحزان حضرت زهرا(س) با طرح این سئوال که چرا استاد دانشگاه ما افتخار نکند که حافظ قرآن است، گفت: مؤسسه بیت‌الاحزان شعبه جهرم، موفق شده است چند کلاس حفظ قرآن برای دانشگاه علوم پزشکی این شهرستان راه‌اندازی کند و این کار بر روی پزشکان بسیار تأثیر داشته است.
وی ادامه داد: پزشکی بود که می‌خواست یک درمانگاه خیریه با ۲ میلیارد تومان احداث کند اما بعد از شرکت در کلاس‌های حفظ قرآن به همراه همسرش که هر دو پزشک هستند، می‌گویند که در جامعه کانونی ما درمانگاه و بیمارستان برای درمان بیماری‌های جسمی کم نیست و مشکل کنونی ما بیماری‌های روحی است؛ لذا می‌خواهیم به جای احداث درمانگاه یک دارالقرآن احداث کنیم چرا که باید روح انسان‌ها را درمان کرد.
اگر درمانگاه روح احداث کنیم، درمانگاه‌های جسمی هم جمع می‌شوند
شاهسونی گفت: چرا ما بر روی پزشکان خود کار نکردیم که همه چنین تفکری پیدا کنند؛ اگر درمانگاه روح درست کنیم بسیاری از این درمانگاه‌های جسمی هم جمع می‌شوند زیرا مشکل جامعه ما اکنون مشکلات روحی، اخلاقی و اجتماعی است نه جسمی این‌ها با قرآن تأمین می‌شوند نه با درمانگاه‌ها و چیزهایی که هر روز یک جا درست می‌کنیم.
