متن آیه:
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیطَانِ
ای کسانی که ایمان آورده اید: از گامهای شیطان پیروی نکنید
شعر:
طفل جان از شیر شیطان باز کن
بعد از آنـش با ملک انـباز کن
تا تو تاریک و ملول و تیره ای
دان که با دیو لعین همشیره ای
تفسیر:
در این آیه خداوند به یکی از راه های نفوذ شیطان در انسان اشاره کرده است به این معنی که نفوذ افکار و اعمال شیطانى گاه به صورت تدریجى و کم رنگ است و اگر در همان گامهاى نخست کنترل نشود، وقتى انسان متوجّه می گردد که کار از کار گذشته است، بنابراین هنگامى که نخستین وسوسه هاى اشاعه ی فحشاء یا هر گناه دیگر آشکار می شود، باید همان جا در مقابل آن ایستاد تا آلودگى گسترش پیدا نکند اگر شیطان را به معنى وسیع کلمه، یعنى هر موجود موذى و تبهکار و ویرانگرتفسیر کنیم گستردگى این هشدار در تمام ابعاد زندگى روشن می شود. هرگز یک انسان پاکدامن و با ایمان را نمی شود یک مرتبه در آغوش فساد پرتاب کرد، بلکه گام به گام این راه را طی می کند. گام اول معاشرت و دوستى با آلودگان است، گام دوم شرکت در مجلس آنها، گام سوم فکر گناه، گام چهارم ارتکاب مصادیق مشکوک و شبهات، گام پنجم انجام گناهان صغیره و بالآخره در گامهاى بعد گرفتار بدترین کبائر می شود، درست به کسى می ماند که زمام خویش را به دست جنایتکارى سپرده، او را گام به گام به سوى پرتگاه می برد، تا سقوط کند و نابود گردد، آرى این است خطوات شیطان.در ادامه ی این آیه آمده است «وَ مَن یَتَّبِع خُطُوَاتِ الشَّیطَانِ فَإِنَّهُ یَأمُرُ بِالفَحشَاءِ وَ المُنکَرِ وَ لَولا فَضلُ اللهِ عَلَیکُم وَ رَحمَتُهُ مَا زَکَى مِنکُم مِن أَحَدٍ أَبَدَاً» فحشاء به گنانهان پنهان اطلاق می شود و منکر به گناهان آشکار .در این قسمت خداوند به انسان هشدار می دهد که اگر از گامهای شیطان پیروی کنید، قطعاً شیطان شما را ابتدا به سمت پنهانی گناه کردن و بعد از آن که قبح گناه شکسته شد و برایتان راحت تر گشت،به سمت آشکارا گناه کردن می کشاند و چنانچه رحمت خداوند و لطف او نبود که توطئه های شیطان را برایتان خنثی کند و شما را در مسیر راه یاری نماید هیچ کدام از شما رستگار نمی شدید.(تفسیر نمونه، ج۱۱، ص۳۷۰.)
حدیث:
۱-امام صادق(ع): ابلیس در این سرای پر فریب دامهای خود را بر نهاده است و هدفش کسی جز دوستداران ما نیست.(تحف العقول، ص۳۰۱)
۲-امام کاظم(ع): در پاسخ به این پرسش که جهاد با کدام دشمن واجبتر است فرمودند: آنکه از همه به تو نزدیکتر است و دشمنیش با تو بیشتر است.و کسی که دشمنان تو را بر ضدّت تحریک می کند و آن شیطان است.(همان ص۳۹۹)
۳-امام جعفرصادق(ع)فرمودند:اگر شیطان دشمن (قسم‌خورده تو) است پس این همه غفلت و بی‌خبری چرا؟!(بحارالانوار، ج ٧٣، ص ١۵٧)
۴-پیامبر گرامی اسلام (ص):این سه دسته از اغوای شیطان در امانند: کسانی که همواره در ذکر و به یاد خدا هستند، کسانی که از ترس خدا گریه می‌کنند و کسانی که در سحرها (در نماز شب) از گناهان استغفار می‌نمایند(جامع احادیث‌الشیعه،ج١۴،ص٣٧۵)
۵-امام جعفرصادق(ع):شیطان ملعون میگوید: من اگر این سه خصلت را در آدمیزاد محکم و استوار کردم دیگر برایم مهم نیست اعمال دیگرش چه باشد چون مسلّماً قبول نخواهد شد!: وقتی عمل خوب خود را بزرگ ببیند، و زمانی که گناهانش را فراموش کند و هنگامی که گرفتار عَجب و خودپسندی گردد
داستان:
۱-شیطان موسی(ع) را ملاقات کرد و به حضرت عرضه داشت: تویی آن انسانی که خداوند مهربان تو را به رسالت برگزیده و بی واسطه با تو سخن میگوید؟ روی این حساب از آبروی فوق العادّه ای برخورداری، من یکی از مخلوقات خدایم و گناهی را مرتکب شدم و علاقه دارم از آن گناه به درگاه حضرت حق توبه کنم! به پیشگاه محبوب عالمیان واسطه شو تا توبه ام را بپذیرد. موسی قبول کرد، از خداوند مهربان درخواست کرد: الهی!توبه اش را بپذیر. خطاب رسید یا موسی! خواسته ات را قبول کردم، به شیطان امر کن به قبر آدم سجده کند، چرا که توبه از گناه، جبران عمل فوت شده است. موسی ابلیس را دید و پیشنهاد مقصود خلقت را به او گفت. ابلیس سخت عصبانی شد و با تکبّر گفت: ای موسی! من به زنده او سجده نکردم، توقّع داری به مرده او سجده کنم! سپس گفت: ای موسی! به خاطر اینکه به درگاه حق جهت توبه من شفاعت کردی بر من حق دار شدی. به تو بگویم که در سه وقت مواظب ضربه ی من باش که هرکس در این سه موضع، مواظب من باشد از هلاکت مصون میماند. ۱- به هنگام خشم و غضب، مواظب فعالیت من باش که روحم در قلب تو و چشمم در چشم تو است و همانند خون در تمام وجودت می چرخم، تا به وسیله تیشه خشم، ریشه ات را برکنم.۲- به وقت قرار گرفتن در میدان جهاد، متوجّه باش که در آن وقت من مجاهد فی سبیل الله را به یاد فرزندان و زن و اهلش انداخته، تا جایی که رویش را از جهاد فی الله برگردانم ۳-بترس از اینکه با زن نامحرم خلوت کنی که من در آنجا واسطه نزدیک کردن هر دو به هم هستم!(خصال، ج ١، ص ۵۵)
۲-زاهد و درویشی که مراحلی از سیر و سلوک را گذرانده بودند و از شهری به شهری دیگر سفر می کردند، سر راه خود دختری را دیدند در کنار رودخانه ایستاده بود و تردید داشت از آن بگذرد. وقتی آن دو نزدیک رودخانه رسیدند دخترک از آنها تقاضای کمک کرد. درویش بی درنگ دخترک را برداشت و از رودخانه گذراند. دخترک رفت و هر دو به راه خود ادامه دادند و مسافتی طولانی را پیمودند تا به مقصد رسیدند. در همین هنگام که زاهد ساعتها سکوت کرده بود خطاب به همراه خود گفت: «دوست عزیز! ما نباید به جنس لطیف نزدیک شویم. تماس با جنس لطیف بر خلاف قواعد و مکتب ما است. در صورتی که تو دخترک را بغل کردی و از رودخانه عبور دادی» درویش با خون سردی و با حالتی بی تفاوت جواب داد: «من دخترک را همان جا رها کردم ولی تو هنوز به آن چسبیده ای و رهایش نمی کنی»
پوستر:
صوت:
