از تعدادی از روایات استفاده می شود که حضرت على (علیه السّلام) همیشه با دست شریف و نیرومندش، به درخت‏ کارى‏ و باغ دارى‏ اشتغال داشت و باغى پس از باغى دیگر به وجود مى‏ آورد و همه را در راه خدا تصدق نموده و حتى یک درهم از بهاى آنها براى خود و خانواده‏اش جاى نمى‏ گذاشت. (آینه یقین – ترجمه کشف الیقین- ص۱۲۳)

امیر مؤمنان (علیه السلام) از پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) روایت مى‏ کند که فرمود: «برادرم (عیسى علیه السلام) وارد شهرى شد که میوه‏هایش کرم‏ خورده بود. مردم آن شهر از آن وضعیت به وى شکایت کردند. عیسى (علیه السلام) گفت: علاج این کار به دست شماست، ولى شما نمى‏ دانید. شما گروهى هستید که هنگام نشاندن درخت ابتدا خاک مى‏ ریزید و پس از آن درخت را آب مى‏ دهید ولى این کار درست نیست بلکه شایسته است ابتدا در ریشه درختان آب بریزید و سپس خاک اضافه کنید تا کرم به وجود نیاید. آنان از آن پس طبق دستور حضرت عیسى (علیه السلام) عمل کردند و آن آفت از میان رفت.» (منابع فقه شیعه – ترجمه جامع أحادیث الشیعه – ج‏۲۳ ؛ ص۹۶۱)

از امام صادق (علیه السلام) روایت است که فرمود: «درختان میوه را نبرید که در این صورت خداوند پیوسته بر شما عذاب مى‏ فرستد.» (منابع فقه شیعه – ترجمه جامع أحادیث الشیعه – ج‏۲۳ ؛ ص۹۶۳)

حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) یک هزار بنده را از دسترنج خود در راه خدا آزاد کردند، به این گونه که نهال درخت می کاشتند بعد آن را می فروختند و از پول آن بنده می خریدند و در راه خدا آزاد می کردند و به آنان چیزی از مال خود می‏ بخشید که نیازی به مردم نداشته باشند. (ارشاد القلوب، ج‏۱، ص: ۲۵۳)

 بعضی از غلامان، به حضرت امیر (علیه السلام) خبر دادند که آب چشمه‏ ای در یکی از باغ‏ها می‌جوشد و مانند گردن شتر از آن چشمه آب بیرون می آید، سه مرتبه فرمود؛ وارث‏های آن چشمه را مژده دهید، سپس حضرت چند گواه طلب کرد و آنان را گواه گرفت که این چشمه را در راه خدا وقف کردم تا پایان دنیا و فرمود: این کار را کردم تا خدا آتش را از چهره‏ من دور کند. معاویه خواست همان نخلستان را از حضرت امام حسن (علیه السلام) به دویست هزار دینار خریداری کند حضرت فرمود؛ چیزی از آن را نمی‏ فروشم زیرا پدرم آن را در راه خدا وقف کرده است. (ارشاد القلوب- ج‏۱، ص: ۲۵۳)

 مردی از امام صادق (علیه السلام) پرسید: شنیده ام زراعت مکروه است؟ امام صادق (علیه السلام) فرمودند: [این گونه نیست بلکه] زراعت کنید، درختکاری کنید به خدا قسم کاری از آن پاک‌تر و حلال‌تر نیست! (کافی ج ۵)

رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) در ضمن حدیثی می‌فرمایند:‌ کسی که درختی بکارد، مادامی که یک نفر از بندگان خدا از آن درخت استفاده ببرد اجر و ثواب شامل او می‌شود. (مستدرک الوسائل ج ۱۳، ص ۴۶۰ )

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در این رابطه فرمودند: کسی که درختی بکارد خداوند نیز برای او در بهشت درختی می‌کارد. پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) در جای دیگر می فرمایند: کسی که درختی بکارد یا چاهی حفر کند یا زمین مرده ای را زنده کند، پس از جانب خدا و رسول (صلى الله علیه و آله) پاداش نصیب او می‌شود. (من لا یحضرالفقیه، ج ۳، ص ۲۴۰)

امام حسن (علیه السلام) نیز فرمودند: ‌نخل و درخت برای خانواده درختکار، ‌برکت است و برای بازماندگان پس از آنان نیز اگر شکرگزار خداوند باشند نیز برکت است. (کنزالعمال، ج ۱۲، ص ۳۳۹، حدیث ۳۵۳۰۶)

رسول اکرم (صلى الله علیه و آله) فرمودند: ‌هر کسی که درختی بکارد و درخت میوه دهد، خداوند به اندازه میوه های آن درخت به او ثواب می‌دهد. (مستدرک الوسائل،‌ج۱۳، ص ۴۶۰)

رسول اکرم (صلى الله علیه و آله) فرمود: هر کسی چیزی بکارد، ‌هیچ انسان و یا مخلوقی از آن نمی‌خورد، مگر این‌که برای کسی که آن را کاشته صدقه می‌باشد. (گلهای جاویدان، هزار کلمه قصار، ص ۳۴۱)