هرکس با قرآن همنشین شود بهره می برد.

 

حضرت علی (علیه السلام):

«مَا جَالَسَ هَذَا الْقُرْآنَ أَحَدٌ إِلَّا قَامَ عَنْهُ بِزِیَادَهٍ أَوْ نُقْصَانٍ زِیَادَهٍ فِی هُدًى وَ نُقْصَانٍ مِنْ عَمًى‏»

هیچکس همنشین قرآن نشد مگر زمانی که از کنار آن برمی خیزد یا چیزی به او اضافه شده یا چیزی از او کاسته شده؛ به هدایت او افزوده شده یا از جهل و گمراهی او کاسته شده. (نهج البلاغه خطبه ۱۷۶)

قرآن، خیرخواهی است که فریب نمی دهد و راهنمایی است که گمراه نمی کند منبع نجاتی است که توفان زدگانِ اقیانوس حیرت و گمراهی  را به سوی خود فرا می خواند و آرامشی پایدار به آنان ارزانی می دارد هر کسی که با قرآن هم نشین شود از او بهره خواهد برد. روایت است فرد تازه مسلمانی خدمت امام صادق (علیه السلام) رسید و عرض کرد: من زکریا پسر ابراهیم هستم که از دین مسیحیت دست کشیده ام و به اسلام گرویده ام. امام فرمود: از اسلام چه دیدی که به خاطر آن دست از مسیحیت کشیدی و مسلمان شدی؟ گفت: آیه ای در قرآن سبب هدایت من گردید که پروردگار در آن به پیامبر (صلی الله علیه و آله) می فرماید: پیش از این تو نمی دانستی کتاب و ایمان چیست (از محتوای قرآن آگاه نبودی) ولی ما آن را نوری قرار دادیم که به وسیله آن هر کس از بندگان خویش را بخواهیم هدایت می کنیم (شوری/۵۲). امام فرمود: «به راستی که خدا تو را هدایت کرده است»، آن گاه سه مرتبه درحق وی دعاکرد و فرمود: «پروردگارا! او را هدایت نمای». (الکافی جلد ۲ صفحه ۱۶۰)

اشتراک در
اطلاع از
0 نظر
بازخوردهای انلاین
مشاهده تمامی نظرات