در تقویم شیعه نقل کرده است: هنگامی که حضرت خدیجه (سلام الله علیها) دوران حمل خود را می گذراند، حضرت فاطمه(سلام الله علیها) از داخل شکم با مادر صحبت می کرد، و او را دلداری می داد و به صبر و پایداری دعوت می فرمود.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) به خدیجه (سلام الله علیها) فرمودند: «جبرئیل به من بشارت داد که این مولود دختر است، و او موجودی پاک و با برکت است. خداوند متعال نسل و ذریه من را از او قرار می دهد، و از نسل او امامانی در امت قرار خواهد داد که بعد از پایان یافتن وحی او، جانشینانش در روی زمین باشند».

هنگام ظاهر شدن وضع حمل، سراغ زنان قریش فرستادند، ولی کسی برای کمک نیامد، چه اینکه آنها راضی به ازدواج حضرت خدیجه (سلام الله علیها) با پیامبر (صلی الله علیه و آله) نبودند، و خدیجه (سلام الله علیها) از این برخورد آنها غمناک شد.

در همین حال، چهار زن بلند بالا که شبیه زنان بنی هاشم بودند بر او وارد شدند. یکی از آنان به او گفت: «ای خدیجه غمگین مباش که ما فرستادگان پروردگار تو هستیم. ما خواهران توایم، من ساره هستم، و این آسیه دختر مزاحم و همنشین تو در بهشت و این مریم دختر عمران و این صفوراء دختر شعیب است. خداوند ما را نزد تو فرستاده تا در کارهای مربوط به زنان به تو کمک کنیم» یکی از آنان در سمت راست او، و دیگری در سمت چپش، سومی پیش روی آن حضرت و چهارمی پشت سر او نشستند.

فاطمه به دنیا آمد

حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها)، حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) را پاک و پاکیزه بر زمین نهاد. در این هنگام نوری از وجودش درخشید که تمام خانه های مکه را روشن کرد، و این نور در شرق و غرب درخشش نمود. بانویی که پیش روی حضرت خدیجه (سلام الله علیها) بود، حضرت فاطمه (سلام الله علیها) را برداشت و با حوض کوثر شستشو داد، و پارچه سفیدی که از شیر سفیدتر و از مشک و عنبر خوشبوتر بود بیرون آورد. یکی را بر بدن او پیچیده،  دیگری را بر سرش انداخت و سپس از او خواست که سخن بگوید.

حضرت فاطمه (سلام الله علیها) لب به سخن گشود، و فرمود: «اشهد ان لا اله الا الله و انّ ابی رسول الله سید الانبیاء و بعلی سید الاوصیاء و انّ ولدی ساده الاسباط»: گواهی می دهم که جز الله خدایی نیست، و پدرم فرستاده خدا و سرور پیامبران است، و شوهرم سرور جانشینان و فرزندانم آقای نوادگان و اسباط هستند».

بعد بر یکایک آنان سلام کرده و هر یک را به اسم صدا زد. آنان بر چهره او تبسم کردند، و حورالعین و بهشتیان یکدیگر را به و لادت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) بشارت دادند. در آسمان نوری درخشیان پدید آمد که ملائکه تا آن روز چنان نوری را ندیده بودند، و لذا نام حضرت را «زهرا» گذاشتند. بانویی که پیش روی خدیجه (سلام الله علیها) نشسته بود، به خدیجه (سلام الله علیها) گفت: «او را پاک و پاکیزه و آراسته و با برکت در برگیر، که در نسل و ذریه اش برکت قرار داده شده است».