هر کس مرگ را در مقابل دیدگان خود قرار دهد، در دنیا زهد را پیشه خود مىسازد و مصیبتها را بر او سبک مىنماید و به کار خیر او را وامىدارد و به توبه ترغیبش مىسازد و از کار زشت بازش مىدارد و از درازى آرزوها روى گردان مىشود و به اندکى از دنیا قانع مىگردد و هیچ نعمتى براى انسان بالاتر از این نیست که خدا آخرت را به یاد او اندازد و فکرش را به آن مشغول دارد.
پیامبر (صلّى اللَّه علیه و آله و سلم) فرمود: ویرانکننده خوشیها را بسیار یاد کنید، زیرا اگر در سختى دنیا باشید، بر شما آسان مىگردد و شما را به آن راضى مىدارد، و ثابت قدم مىمانید و اگر در ثروت باشید، آن را در نظر ناخوشایند مىسازد و شما را به بخشش آن وامىدارد و پاداش مىبینید.
بدانید که مرگ آرزوها را در هم مىشکند و سپرى شدن شبها، اجلها را نزدیک مىسازد و هنگام خروج جان از بدن و دخول در قبر، انسان جزاى آنچه از پیش فرستاده و آنچه واپس نهاده مىبیند، و چه بسا اموال را از حرام گردآورده و حق خدا و خلق را نپرداخته است.
امام على (علیه السّلام ) فرمود: هر کس بداند بازگشت او بهگور است و جایگاهش همان جا است و در مقابل خدا مىایستد و اعضایش بر ضد او شهادت مىدهند، حسرت و اندوهش طولانى و عبرتش بسیار و تفکرش دائمى مىگردد. (إرشاد القلوب / ترجمه سلگى، ج۱، ص: ۱۳۶)
پس لازم است انسان به این سخنان گهر بار معصومین (علیهم السلام) توجه داشته باشد و از دلبستگی به دنیا روی برتابد و همیشه به فکر آخرت و آباد ساختن خانه ای باشد که تا ابد در آنجا خواهد ماند.
