خداوند تبارک و تعالی در شب معراج به حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و آله) فرمود:

 

 اى احمد! محبّت و دوستى من، دوستى با فقرا و معاشرت و رفت و آمد با ایشان است، پرسید: فقرا چه کسانى هستند؟

فرمود: کسانى هستند که به اندک از مال دنیا خرسندند، و بر گرسنگى صبر مى‏ کنند و در نعمت و آسایش سپاسگزارند، و از گرسنگى و تشنگى خود به‏ کسى شکوه نمى‏ برند و دروغ نمى‏ گویند و بر من خشم نمى ‏گیرند، و به آنچه از دنیاى ایشان فوت شده غمگین و محزون نمى‏ گردند و به آنچه به ایشان رسیده خوشحال نمى‏ شوند (و در آسایش و سختى یک نواختند).

اى احمد! دوستى با من، دوستى با فقراست، پس به ایشان نزدیک شو و آنان را به خود نزدیک کن و در مجالسشان حاضر شو، تا من به تو نزدیک شوم، و از توانگران و مجالسشان دورى کن، زیرا فقرا دوستان منند. (إرشاد القلوب / ترجمه سلگى ؛ ج‏۱ ؛ ص۵۱۲)

اشتراک در
اطلاع از
0 نظر
بازخوردهای انلاین
مشاهده تمامی نظرات