موعظه و نصیحت مثل مطالب علمی نیست که انسان یک بار که گفت بار دوم خسته‌کننده باشدبلکه موعظه هر وقت که انسان بازگو کند جا دارد برای اینکه از آن طرف وسوسه شیطان دائمی است.
اگر کسی دستش زخم بود، مرتب روی این زخم مگس و پشه می‌نشیند لذا او هر روز باید آن زخم را ضدّعفونی کند و نباید بگوید دیروز انجام دادم و دیگر کافی است. این ﴿یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ﴾ هر روز هست مگر می‌شود که شیطان ما را رها کند؟ وقتی وسوسه هر روز شد خب درمانش هم باید هر روز باشد و درمانش هم موعظه است درمانش تزکیه است. لذا وجود مبارک حضرت امیر(سلام الله علیه) هر شب بعد از نماز عشاء وقتی نمازگزارها می‌خواستند از مسجد متفرّق بشوند می‌فرمود:«تَجهزّوا رَحِمَکُمُ الله» آقایان آماده باشیدبارهایتان را ببندید نه بیراهه بروید نه راه کسی را ببندید.
منبع: بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء – درس اخلاق حضرت آیت الله جوادی آملی