طبق روایاتی که فریقین نقل کردند گفته اند سوره مبارکه «یس» قلب قرآن است. در توجیه اینکه این سوره قلب قرآن است وجوهی گفته شده که برخی‌ها بر آنند این آیه ﴿وَکُلَّ شَیْ‏ءٍ أَحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُبِینٍ﴾باعث شد که این سوره قلب قرآن باشد.

 سیدناالاستاد مرحوم علامه(رضوان الله علیه) فرمود ما از استادمان مرحوم آقای قاضی(رضوان الله علیهما) سؤال کردیم به چه مناسبت سوره مبارکه «یس» قلب قرآن است ایشان فرمودند: ظاهراً به مناسبت آن آیات پایانی سوره مبارکه «یس» یعنی آیات ۸۲ و ۸۳ که ﴿إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئاً أَن یَقُولَ لَهُ کُن فَیَکُونُ ٭ فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ﴾ که هر چیزی ملکوتی دارد و ملکوت هر چیزی به دست خداست و خدای سبحان به عنوان سبحان و با اسم سبحان، زمامدار ملکوت اشیا و مانند آن ست.

تفسیر سوره مبارکه یس، حضرت آیت الله جوادی آملی۱۳۹۲/۰۹/۲۵