یادمان نرود که این روحیه و فرهنگ ایثار و شهادت را هیچ گاه نباید از دست بدهیم.

 

… وقتی که در صفوف تظاهرات کنندگان و انقلابیون سال ۱۳۴۲ حاضر می شدی، وقتی که جان خودت را کف دست گذاشته و دوشادش دیگران حرکت می کردی، وقتی که در جبهه های نبرد حق علیه باطل حاضر می شدی و سینه خود را در مقابل گلوله های رژیم بعثی سپر می کردی، اگر از تو می پرسیدند که چرا این کار را می کنی چه جوابی می دادی؟ حتماً جواب می دادی فقط برای خدا اینجا آمده ام!

پس الان نیز «فاستقم کما اُمرت – هود/۱۱۲» همانطور که مأمور شدی استقامت کن؛ اگر سختی پیش آمد، اگر مشکلات اقتصادی و … در زندگی به تو فشار آورد، فوراً از موضع انقلابی خود برنگرد، شاید این فشارها و مشکلات آزمایش الهی باشد -که هست – «أ حسب الناس ان یترکوا ان یقولوا ءامنا و هم لا یفتنون – عنکبوت/۲» آیا مردم می پندارند که رها شده اند و همین که بگویند ایمان آوردیم کافی است و آنها را نمی آزماییم. قطعاً هر انسانی باید در میادین مشکلات مورد آزمایش قرار گیرد همانطور که پیشینیان نیز مورد آزمایش قرار گرفتند «و لقد فتنا الذین من قبلهم – عنکبوت/۳».

یادمان نرود که این روحیه و فرهنگ ایثار و شهادت را هیچ گاه نباید از دست بدهیم. پس دست به دعا برمی داریم و می خوانیم «ربنا افرغ علینا صبراً و ثبت اقدامنا و انصرنا علی القوم الکافرین – بقره/ ۲۵۰ » « ربنا افرغ علینا صبراً و توفنا مسلمین – اعراف ۱۲۶ » «ربنا ءاتنا من لدنک رحمه و هیّء لنا من امرنا رشداً – کهف/ ۱۰».

اشتراک در
اطلاع از
0 نظر
بازخوردهای انلاین
مشاهده تمامی نظرات