امام ابو محمد حسن بن علی العسکری (علیه السلام) که یازدهمین امام شیعیان و پدر امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) است در سال ۲۳۲ در شهر مدینه متولد شد.

از آن جهت که امام هادی (علیه السلام) تحت فشار خلفای ظلم و جور زمان خود و در منطقه ای از سامراء به نام العسکر زندگی می کردند لذا امام حسن عسکری (علیه السلام) نیز در همان مکان متولد شد و به همین جهت این دو امام بزرگوار را عسکریین لقب داده اند.

امام عسکری (علیه السلام) ۲۲ سال داشت که پدر بزرگوارشان به شهادت رسید و امامت شیعیان به ایشان انتقال یافت حضرت عسکری (علیه السلام) مدت شش سال امامت شیعیان را به عهده داشت.

مدت عمر مبارک امام هم زمان با خلافت شش نفر از خلفای ظلم و جور عباسی بود و مدت امامت او هم زمان با خلافت سه نفر از این ظالمان به نام معتز، مهتدی و معتمد بود؛ در این شش سال، خلفای ظالم عباسی، امام عسکری (علیه السلام) را نیز همچون پدر بزرگوارش تحت فشار قرار داده و مانع از ارتباط وی با شیعیان بودند تا اینکه سرانجام، معتمد عباسی، در هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری  حضرت را به  وسیله زهر مسموم و به شهادت رساند.

مرقد مطهر امام عسکری (علیه السلام) در کنار مرقد پدر گرامی او در شهر سامراء است که بارگاه شریف عسکریین یک بار نیز به دست دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) تخریب و مجدداً در حال باز سازی است.

برخی از ویژگیهای امام عسکری علیه السلام

فضایل اخلاقی، کرامت، متانت، معنویت و دیگر خصلتهای امام باعث می شد که نه تنها دوستان، بلکه دشمنان او نیز شیفته وی شوند و به بزرگواری او اعتراف کنند. در ذیل برخی از خصلت های وی را مختصراً ذکر می کنیم.

زهد

نقل است که شخصی پیش امام (علیه السلام) آمد و مشاهده کرد که حضرت، لباس نرم و لطیفی بر تن دارد لذا تعجب کرد؛ حضرت تبسم نمود و آستین خود را بالا زد؛ او دید امام لباس خشنی در زیر لباس لطیفش به تن دارد و فرمود این برای خداست و آن لباس نرم و لطیف به خاطر شماست.(۱)

پاسخ به نیازمندان

دو نفر تهیدست پیش حضرت رفتند و در بین راه با هم محاسبه کردند تا بدانند چه مقدار پول نیاز دارند یکی ۵۰۰ درهم و دیگری سیصد درهم نیاز داشت وقتی با امام ملاقات کرده و از نزد او خارج شدند غلام حضرت، برای هر یک از آنها کیسه پولی داد که به اندازه نیازش بود (ظاهراً مقدار نیاز را به اطلاع امام نرسانده بودند بلکه امام از راه علم امامت فهمیده بود.)(۲)

عبادت امام (علیه السلام)

اگرچه همه ائمه (علیهم السلام) در عبادت خداوند نمونه بودند اما به عنوان مثال یکی از حالات عبادی امام عسکری (علیه السلام) در ذیل ارائه می شود:

حضرت، به هنگام نماز دست از هر کاری می کشید و چیزی را بر نماز مقدم نمی داشت؛ نقل است که امام مشغول نوشتن چیزی بود، وقت نماز فرا رسید، امام نوشته را کنار گذاشت و به نماز ایستاد؛ راوی گوید وقتی امام نوشتن را رها کرد قلم را دیدم که خودش روی کاغذ به حرکت افتاد و مطلب تا پایان نوشته شد؛(۳) این روایت علاوه بر نشان دادن اهتمام معصومین (علیهم السلام) به نماز، یکی از معجزات ایشان را نیز به ما ارائه می دهد.

پی نوشت ها:

۱- خرازی، سید محسن، زندگی نامه چهارده معصوم (علیهم السلام) صفحه ۵۱۶

۲-  کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق‏، الکافی( ط- الإسلامیه) صفحه ۵۰۶

۳- مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار( ط- بیروت) صفحه ۳۰۴